نویسنده: حکمت آزاد
در واقع حقوق‌بشر و دموکراسی بهانه‌ای برای کسب منفعت دولت‌های استعماری؛ مانند: امریکا، روسیه، اانگلیس و... است. حکومت‌های سرمایه‌داری مبنی بر منفعت افراد و نهادهای ذینفوذ، استوار بوده و همواره در پی تحقق منافع آن‌ها است و بس. در اصلیت، دموکراسی، حقوق‌بشر و سایر مفکوره‌های غربی از اسالیب به ظاهر زیبای استعماری بوده که تا امروز ده‌ها ملت را در جهان به نابودی کشانده است؛ چنان‌چه وضعیت گذشته و حال کشورهای کفری و اسلامی بیانگر همین موضوع است.
امریکا از جمله کشورهای پرچم‌دار دموکراسی و حقوق‌بشر است، زمانی‌که منافع سرمایه‌داران و اهل قدرت به خطر مواجه می‌گردند، دموکراسی و حقوق‌بشر هم فدای منافع آن‌ها می‌گردند؛ چون یک وسیله و اسلوبی برای کسب و تأمین منافع آن‌هاست. به عنوان نمونه: پس از روی‌کار آمدن دونالد ترامپ در امریکا، صدها هزار تن از شهروندان معترض امریکایی، ماه‌ها نسبت به این رویداد، اعتراض کردند و خواستار استعفای ترامپ شدند. نیروهای پولیس امریکا نیز با استفاده از شدیدترین انواع خشونت، اقدام به بازداشت معترضان و سرکوب آن‌ها می‌کردند. چنان‌چه در جریان راه‌پیمایی‌های اعتراضی مردم امریکا نسبت به رفتار تبعیض‌آمیز پولیس آن کشور در کشتن عمدی و مستقیم سیاه‌پوستان، میلیون‌ها تن در شهرهای بزرگ آن کشور، برای مدت‌های طولانی، به خیابان‌ها ریختند و در جریان آن اعتراض‌ها نیز، صدها تن بازداشت یا به شدت زخمی شدند.
در دیگر کشورهای غربی نیز رویدادهای مشابهی رخ داده؛ لهذا واضحاً فهمیده می‌شود که دموکراسی و حقوق‌بشر چیزی نیست، جز اسالیب و بهانه‌ای برای تجاوز و تعدی بالای جوامع ضعیف و سرزمین‌های اسلامی.
در خاور میانه، عربستان سعودی و چندین رژیم عربی دیگر، سه سال است که مردم بی‌دفاع یمن را از زمین و دریا و هوا، با بمب‌ها و جنگنده‌ها و تسلیحات امریکایی، آماج قرار می‌دهند و از شهرها و روستاهای مسکونی تا شفاخانه‌ها، مکاتب، مساجد، اردوگاه‌های آواره‌گان و حتی مراسم عروسی و ختم غیرنظامیان یمنی را مورد حمله‌های مرگ‌بار قرار می‌دهند، هزاران مسلمان بی‌گناه را کشته‌اند، میلیون‌ها تن دیگر را آواره و بی‌خانمان کرده‌اند و این سرزمین اسلامی را با محاصره‌ی بی‌رحمانه و همه جانبه، با قحطی و وبا، بانابودی روبه‌رو کرده‌اند. اما دیده می‌شود که صدایی از حقوق‌بشر و دموکراسی کشیده نمی‌شود، چون حقوق بشر و دموکراسی اسالیب حمله و تعدی اند؛ نه اسالیب نجات؛ ولی به بهانه‌ی نجات.
در عراق، امریکا با اشغال نظامی آن کشور، که بر پایه‌ی یک دروغ آشکار و شاخدار به جهانیان صورت گرفت، صدها هزار تن را کشت و زندگی میلیون‌ها غیرنظامی بی‌گناه را متأثر ساخت و سرانجام آن کشور را به کام داعش کشاند؛ اما باز هم هیچ صدایی بنام حقوق‌بشر و دموکراسی در این بابت نمی‌براید؛ نه از جانب سازمان ملل، نه امریکا و دیگران.
در فلسطین، رژيم کودک‌کش و مسلمان‌کش، غاصب و جنایتکار دولت یهود، نزدیک به ۷ دهه است که سرزمین ساکنان اصلی آن را غصب کرده و تاکنون صدها هزار مسلمان را به کام مرگ فرستاده است. با این حال، یک رئیس جمهور متوهم و نژادپرست در امریکا، در اقدامی وقیح و بی‌بنیاد و حتی برخلاف تمام موازین و قواعد بین‌المللی و خودساخته و پرداخته‌ی خود، بیت‌المقدس را به عنوان پایتخت رژیم غاصب  دولت یهود به رسمیت می‌شناسد، و تمام این جنایت‌ها علیه امت اسلامی توسط همین حامیان حقوق‌بشر و دموکراسی صورت می‌گیرد. 
همین  امریکا، سازمان ملل و شورای امنیت، چرا از کنار هولناک‌ترین جنایات قرن در میانمار به سادگی گذشت و بر جنایت‌های خونینِ "بانوی دموکراسی-امریکایی" علیه یک اقلیت مظلوم و بی‌دفاع امت اسلامی، چشم پوشید؟ در آن‌جا حقوق‌بشر و دموکراسی همین است، تا منافع ایشان تأمین گردد.
پس در  نهایت به این نتیجه می‌رسیم که حقوق‌بشر، دموکراسی و سایر مفکوره‌های پلید غربی، بهانه‌ها و اسالیبی اند، که برای تجاوز و تعدی علیه امت اسلامی استفاده شده، هیچ‌گاه در جهت منافع امت اسلامی قابلیت استفاده را نداشته و ندارد. بناً باید فریب چنین مفکوره‌های به ظاهر زیبای غربی را نخورده و تنها چشم امید ما امت اسلامی، اسلام، مفکوره‌های آن و دولت‌اش باشد و بس.